Beschrijving
De eeuwenoude traditie van zout in Zeeland
Eeuwenlang was de zoutwinning in het Oosterscheldegebied een essentiële pijler van de Zeeuwse economie. Zout werd geprezen om zijn vermogen om voedsel te bewaren en speelde een cruciale rol in de bevoorrading voor de strenge winters. In de Middeleeuwen werd het gebruikt om vissauzen te maken en om vis zoals haring en kabeljauw te conserveren.
Dit oude ambacht werd uitgevoerd in kleine zouthutten met rieten daken en houten constructies. Grote platte ijzeren potten werden gebruikt in turfgestookte ovens in een proces dat bekend staat als “saltzieden” of “selnering”. Het resulterende zout, ‘selzout’ genoemd, stond bekend om zijn kwaliteit en Zierikzeezout was vermaard en werd naar elders geëxporteerd.
De zoutwinning had echter grote gevolgen voor het milieu, omdat de turfwinning de afwatering van het toch al laaggelegen land tussen de beken aantastte. De turfwinning werd in 1515 door Karel V verboden, maar dit betekende niet het einde van de zouthandel in Zeeland. Het werd vervangen door het raffineren van ruw zout geïmporteerd uit Frankrijk, Spanje en Portugal. Steden als Goes, Reimerswaal en Zierikzee werden in de 15e eeuw belangrijke Europese zoutverwerkingscentra.
Met Zeeuwsche Zoute blazen we deze traditie nieuw leven in. We winnen het prachtige Oosterscheldezout op een duurzame manier en delen een deel van onze geschiedenis en uitzonderlijke kwaliteit met de moderne wereld. Het is een terugkeer naar authenticiteit en verantwoordelijkheid, net als vroeger.
0.0 Gemiddelde Waardering Gewaardeerd (0 waarderingen)